وحید طالب‌لو درباره آخرین وضعیت بازویش و تصمیمش برای فصل آینده، صحبت‌هایی را انجام داد که اظهارات وی را در زیر می خوانیم:

از آخرین وضعیت بازویت بگو.

خدا را شکر، پیشرفت خوبی در بهبود آن داشتم. تمرین دویدن و نرمش با وزنه سبک را آغاز کرده‌ام؛ هر 2 هفته یک بار با دکتر اصلانی و نوروزی دیدار دارم و مجوز برنامه‌های تمرینی‌ام را از آنها می‌گیرم. آنها وسواس خاصی برای بهبود من دارند و از اینکه همه تجربه خود را برای هرچه زودتر بهبودی‌ام به کار گرفته‌اند تشکر می‌کنم.

 برای فصل جدید چه تصمیمی گرفتی؟

با مشورتی که با دکتر اصلانی و نوروزی داشتم قرار بر این شد که یک نیم‌فصل بازی نکنم، البته دکتر اصلانی به من گفت از هفته نهم لیگ شرایط مسابقه را پیدا می‌کنم و از یک ماه دیگر تمرینات دروازه‌بانی را آغاز خواهم کرد. ولی پیشنهاد و تجربه این دو پزشک به من این بود که اگر تا نیم فصل خودم را حفظ کنم و بازی نکنم، با خیال راحتی می‌توانم درون دروازه قرار بگیرم. برای خودم هم سلامتی‌ام مهم‌تر از همه چیز است و دوست ندارم به خاطر 4 بازی زودتر آینده ورزشی‌ام به خاطر بیفتد و می‌خواهم بیشترین تمرکزم را روی سلامتی‌ام بگذارم و با خود کلنجار رفتم تا به توصیه این دو پزشک عمل کنم.

از تیمی هم پیشنهاد داشتی؟

پیشنهادهای زیادی داشتم، البته این تصمیمی که گرفتم به این معنا نیست که با هیچ تیمی قرارداد امضاء نکنم شاید با این شرایط با یک تیم قرارداد ببندم و شرطم این است که تا نیم‌فصل بازی نکنم. بازیکنی که با یک تیم قرارداد می‌بندد، با توجه به تعهدی که می‌دهد‌ و وقتی که می‌بیند تیم نیاز به کمک دارد، با توجه به معذورات اخلاقی می‌خواهد که کمک کند و چون من در این شرایط هستم ترجیح می‌دهم به شرط اینکه تا نیم فصل بازی نکنم، با تیمی قرارداد ببندم.

در این مدت کسی سراغت را گرفته است؟

جا دارد از کسانی که در این مدت در عمل ثابت کردند که رفقای روزهای سخت هستند، تشکر کنم. وقتی آدم نیاز به حامی دارد در این جور مواقع است که اطرافیانش را می‌شناسند. یکی از کسانی که می‌خواهم از او تشکر کنم عبدالله ویسی است،او در روزهایی که در تخت بیمارستان بودم به ملاقاتم آمد و حرفی زد که باعث دلگرمی ام شد و گفت، تا روزی که من تیم دارم، نگران نباش و هر موقع دوست داشتی در تیمم برویت باز است. ما باید قدر چنین مربیانی را بدانیم. من از دور ویسی را می شناسم اما با توجه به عملکرد فصل قبلش مشخص است که مربی کاربلدی است و مهم‌تر از این آدم سالم و صادقی است. واقعا در این دوره و زمانه سخت است که یک نفر اینطور باشد. نفر بعدی که می‌خواهم که از او تشکر کنم منصور ابراهیم‌زاده است. او به من گفت، باشگاه نفت تهران امکانات خوبی دارد و هر موقع خواستم می‌توانم از امکانات باشگاه استفاده کنم و حتی از مربی گلرهای نفت برای تمرین کردن بهره ببرم. از بهمن دهقان هم تشکر می‌کنم که در این روزها با وجود مشغله کاری‌اش هیچ‌وقت مرا تنها نگذاشت، همچنین از مجید رضایی که در دروازه‌بانی من تأثیر زیادی گذاشته است، تشکر می‌کنم. در این مدت بارها با من تماس گرفته و حتی به من گفت هرگاه کار دروازه‌بانی را شروع‌ کرده‌ام حاضر است از قزوین به تهران بیاید تا به من تمرین دهد.

 از استقلالی‌ها نامی نبردی؟

از تنها کسانی که توقع ندارم حالم را بپرسند، باشگاه استقلال است، چون باشگاه در روزهایی که به ما نیاز دارد تماس می‌گیرند و به ظاهر هوای ما را دارند. موقعی که بازیکن به باشگاه نیاز دارد، کسی حامی نیست. البته من با بازیکنان تیم ارتباط خوبی دارم اما ناراحتی‌ام از باشگاه است، 3 سال است از این باشگاه 276 میلیون تومان طلب دارم و برایم عجیب است که در این دو سال این تیم چطور یارگیری می‌کند، اگر آنها پول ندارند، چطور دست روی بازیکنان میلیاردی گذاشته‌اند؟ مگر می‌شود همه این بازیکنان مجانی بازی کرده باشند؟ آنها می‌توانستند برای منی که 10 سال در تیم بزرگسالان بازی کردم و 4، 3 سال در تیم‌های پایه استقلال بودم این ارزش را قائل شوند که طلبم را بدهند. همین آقایانی که بارها به من قول دادند، در خیلی مواردی که قصد جدایی از استقلال را داشتم با خواهش من را نگه داشتند ولی همان‌ها زیر قولشان زدند. من حتی رأی کمیته انضباطی را دارم و 3 سال بخاطر هواداران استقلال دست نگه داشتم. ولی به دلیل شرایط خاصی که پیدا کردم دیگر نمی‌توانم بیش از این منتظر بمانم. در حال مجاب شدن هستم که این رای را عملی کنم. اگر باشگاه استقلال با کسر امتیاز روبه‌رو شد، من مقصر نیستم و امیدوارم مرا مقابل هواداران قرار ندهند. طلب من برای 3 سال پیش است و اگر در این مدت با آن پول دلار هم خریده بودم تا الان 600 میلیون شده بود